یکی یه قرص آرامبخش بهم بده...

قبلاها که فقط خودم بودم و خواسته هام و مسیری که می دانستم داره کجا میره... اصلا احساس تنهایی نمی کردم... از وقتی شروع کردم به توجه کردن به خواسته های دیگران... سعی کردم تا مراقبت کنم از آدمهای دور و برم... سعی کردم ببینمشون... احساس تنهایی می کنم... خیلی دلم می خواد مثل قبل بی اهمیت به رفتار آدمها زندگی کنم... واقعا یه آرامشی داره که نگو... ولی نمیشه... واسه همین مجبورم هر چند وقت یکبار این احساس مسخره را با کلی منطق آنالیزش کنم تا از خودم دورش کنم... خدایی به نظرم آدمها فقط تو را تنهاتر می کنند... بدون آدمها... واقعا کامل تری...  اینم یه درد دل دیگه خدا ...  + نوشته شده توسط آینه در جمعه نوزدهم آبان ۱۳۹۶ و ساعت 17:35 | , ...ادامه مطلب